نویسنده: دکتر محمدکاظم شاهمرادی
پروتز سینه
پروتز سینه یا همان حجم‌دهی به پستان از جمله‌ی پر طرفدارترین جراحی‌های زیبایی به شمار رفته و امروزه‌روز، به خصوص در میان جوان‌ها هواخواه بسیار دارد. اگر شما نیز از جمله هواداران این جراحی بوده یا قصد انجام آن را دارید با ما در این مقاله همراه شوید تا همه چیز را با شما درباره‌ی این جراحی در میان گذاشته، و در مسیر سخت چنین تصمیمی مشاورتان باشیم.
عمل حجم‌دهی به سینه که در ایران بیشتر با همین عنوان پروتز سینه یا ایمپلنت سینه شناخته شده و به ندرت به آن ماماپلاستی هم می‌گویند در واقع یکی از مهمترین جراحی‌های زیبایی در میان خانم‌ها بوده و اکنون چندسالی ست که در کشور ما نیز تعداد این جراحی رشد چشم‌گیری داشته؛ به گونه‌ای که دیگر می‌توان آن را از جمله‌ی پرتعدادترین عمل‌های زیبایی به شمار آورد.
و اما افزایش حجم و فرم‌دهی به سینه، ساده‌ترین تعریفی ست که می‌توان از این عمل زیبایی به دست داد؛ عملی که با قراردادن ایمپلنت سینه پشت بافت اصلی پستان یا همان ماهیچههای سینه به انجام می‌رسد.
بدیهی ست که این عمل گذشته از کارکرد اصلی‌اش که همان داشتن سینه‌هایی بزرگ‌تر و زیباتر است در بسیاری موارد دیگر نیز کارکردی ضروری داشته عملا به کمک بیمارانی می‌آید که بر اثر سرطان بخشی یا حتی به‌تمامی سینههای خود را از دست داده‌اند. و به همین ترتیب این جراحی پلاستیک به آن دست از زنانی توصیه می‌شود که حجم و شکل سینه‌هایشان بنا به دلایل مختلفی چون بارداری یا شیردهی طولانی مدت و کاهش شدید وزن کوچک شده یا از ریخت افتاده است.
فهرست
پیش از شروع بحث در مورد پروتز سینه و انواع ایمپلنت‌های آن بهتر دیدیم تا اندکی از منظر زیبایی‌شناسی عمومی به موضوع نگاه کرده و در پی پاسخی درخور به چنین پرسشی باشیم که آیا صرف بزرگ کردن حجم پستان‌ها به زیباتر شدن آنها و در نهایت به جذابیت بیشتر می‌انجامد، و یا ساده‌تر اینکه آیا داشتن پستان‌های درشت‌تر زیباتر است؟
باری، اگر پاسخ شما نیز به این پرسش هم چون بسیاری دیگر مثبت بوده و داشتن سینههای بزرگ را به این معنا زیبا می‌پندارید که هرچه بزرگ‌تر زیباتر؛ پس پیش از هر چیز در گام اول بهترین اقدام ممکن این است که از خود بپرسید از کجا بوده که چنین تفکری در ذهن شما سکل گرفته، و چرا. چه اینکه در عصر حاضر خواه ناخواه تاثیر انواع رسانه‌‌ها بر اندیشه و زندگی ما به‌حدی زیاد است که در عمل می‌توان گفت دیگر کمتر انسان اندیشمندی پیدا می‌شود که انتخاب‌های او بر مبنای تعقل و تشخیص‌های شخص او ست. البته تعمق در چنین بحثی به‌طور کل از مجال این مقاله خارج بوده و در این فرصت نمی‌گنجد؛ اما گذشته از ثاثیر رسانه کافی ست تا کمی هم به مفهوم مد و کارکردهای مقطعی آن بیاندیشید، و باری دیگر همان پرسش مطرح شده را در ذهن خود مرور کنید. یا به معنای دیگر از خود بپرسید آیا من صرفا به‌دنباله‌روی از القاآت فضایی خاص یا همگام بودن با آنچه امروز مد شده، چنین فکر می‌کنم یا نه؟
به هر ترتیب اما پاسخ دادن به چنین پرسش‌هایی به طور کل، چنان دشوار است که گویی هرگز نمی‌توان رایی قاطع صادر کرد، و خب بدیهی ست که نقش عنصری چون سلیقه‌های متفاوت فردی امکان رسیدن به گزاره‌ها قاطع را از ما می‌گیرد. با در نظر داشتن تمامی این موارد اما می‌توان گفت که موضوع زیبائی به‌خصوص در مورد اندام و چهره، موضوع به‌کل منحصر به فرد بوده و به‌واقع که در مورد هر شخصی با دیگری متفاوت است؛ بنابر این در مورد بحث پیش رو نیز به جرات می‌توان ادعا کرد که برای هر کس یک شکل و حجم خاص، آن هم بسته به سایر اندام و فرم کلی تن او، می‌تواند زیبا باشد؛ گذشته از این می‌باید این مهم را نیز در ذهن داشت که اساسا امکان جراحی یکسان در افراد مختلف وجود ندارد چرا که همین تفاوت‌ها به‌ویژه تفاوت در سیستم عضلانی افراد، و همچنین یکسان نبودن بافت و ساختار پستان در هر فرد چنین اجازه‌ای نمی‌دهد. بنابرین درست به همین دلیل است که می‌باید بیشترین انرژی و زمان لازم را صرف انتخاب مناسب‌ترین جراح کرد، جراحی که گذشته از مسائل و موضوعات مرتبط با عمل جراحی از قدرت تشخیص و درک زیبایی‌شناسی بالایی نیز برخوردار باشد.
پروتز سینه به کدام گروه از بانوان توصیه می‌شود، این جراحی برای کدام افراد مناسب است، و یا این که آیا انجام این جراحی برای تمامی خانم‌ها امکان‌پذیر است یا خیر و خیلی دیگر از سوال‌هایی مشابه، از جمله‌ی معمول‌ترین پرسش‌هایی به شمار می‌روند که از سوی افراد مختلف مطرح می‌شود. به طور کل اما باید در نظر داشت که چنین پرسش‌هایی اساسا نمی‌توانند پاسخ‌هایی مشخص و خطی داشته باشند؛ چراکه در هر حال اگرچه توصیه‌ها یا اولویت‌هایی را می‌توان در نظر گرفت، ولی این خواست و تصمیم هر فرد است که در نهایت تاثیزگذار خواهد بود.
به هر ترتیب اما همان طور که گفته‌شد مسلم است که از نگاه متخصصین این حوزه طیف‌های متنوعی از افراد وجود خواهند داشت که این جراحی به آنها توصیه می‌شود؛ ولی پیش از برشمردن آنها جا دارد تا به نکته‌ی جالب توجهی اشاره کنیم. موضوعی که متاسفانه بسیاری از افراد به اشتباه متوجه آن شده‌اند و گمان می‌کنند با انجام جراحی پروتز سینه مشکل افتادگی پستان‌هایشان نیز برطرف می‌شود که خب این‌طور نیست، اگرچه با انجام این جراحی در برخی موارد تا حدودی افتادگی سینه نیز برطرف می‌شود اما بهترین گزینه برای آن دست از خانم‌ها انجام همزمان هردو عمل پروتز و لیفت است. چراکه انجام همزمان این دو جراحی نه تنها منافاتی با یکدیگر نداشته و فرد را با مشکل مواجه نمی‌کنند، که در عمل انتخابی هوشمندانه بوده و از هر لحاظی به‌ویژه صرفه‌جویی در هزینه‌ها بسیار به نفع فرد خواهد بود.
در آخر اما برای پاسخ به پرسش مطرح شده باید ضمن تاکید بر نیاز به مشاوره با متخصصین مجرب، مواردی را که به طور عمومی وجود دارند برخواهیم شمرد؛ و خب مسلم است که پیش از هر چیز سلامت کلی فرد مطرح بوده و انجام چنین جراحی‌هایی الزاما در گرو سلامت عمومی هر فرد خواهد بود، و در غیر این صورت چنانچه متقاضی از بیماری خاصی رنج ببرد، انجام عمل به بعد از بهبودی او موکول خواهد شد؛ وضعیت برای خانم‌هایی که در دوران شیردهی یا بارداری به سر می‌بند نیز به همین صورت خواهد بود.
در مجموع اما می‌توان گفت که مخاطب اصلی این جراحی آن طیف از خانم‌هایی خواهند بود که سینههاشان متقارن نبوده و هم‌اندازه نیست، و همچنین کسانی که در نسبت با سایر اندام‌ها و جثه‌ی خود سینه‌هایی کوچک و نازیبا دارند؛ این دست از افراد به علاوه‌ی آنها که بر اثر کاهش شدید وزن یا مواردی این‌چنینی حجم سینههاشان را از دست داده‌اند در شمار کسانی خواهند بود که از نگاه ما برای این جراحی در اولویت خواهند بود، یا اصطلاحا می‌توان به‌تاکید گفت که ما بر اساس تجربه و با تکیه بر مفاهیم روانشناختی انجام این جراحی را به آنها توصیه می‌کنیم.
البته دو گروه، دسته، یا دو طیف عمده‌ی دیگر از افراد نیز وجود دارند که برای آنها انجام این جراحی دیگر نه تنها اولویت دارد، که به نوعی می‌توان گفت الزام‌آور است. گروه نخست آن دست از خانم‌هایی خواهند بود که یکی یا هر دو پستان خود را بر اثر ابطلا به سرطان از دست داده‌اند، و خب بدیهی ست که جراحی پروتز سینه برای این افراد گویی آخرین گام مهم در تکمیل درمان آنها ست. همچنین که برای افراد تراجنسیتی نیز این جراحی یکی از حیاتی‌ترین عمل‌ها در مسیر تغییر جنسیت‌شان خواهد بود.
همانطورکه پیشتر هم بارها به این موضوع اشاره شد، انتخاب پزشکی حاذق و جراحی شایسته، به‌تعبیری مهمترین، و یا شاید حتی بتوان گفت سخت‌ترین مسئولیتی ست که هر فرد نه تنها در مورد این جراحی ِبه‌خصوص که به طور کل برای انواع جراحی‌های زیبایی پیش روی خود خواهد داشت؛ و موثرترین راه برای تشخیص درستی یا نادرستی انتخاب خود، مشاوره گرفتن از آن جراح است. چرا که جلسه‌ی مشاوره و معاشرت با جراح بهترین فرصت ممکن برای شناخت او و نوع نگاهی خواهد بود که به موضوع دارد.
درهرحال پس از انتخاب جراح معتمد خود علاوه بر مطرح کردن تمامی پرسش‌های خود، در گام نخست می‌باید دلایل خود را با او در میان بگذارید و به او بگوئید چه عواملی شما را مجاب کرده تا به این جراحی تن دهید، چراکه در این صورت او تصور درست‌تری از آنچه برای شما مطلوب‌تر است خواهد داشت؛ و این شناخت به‌علاوه‌ی تناسباتی که از لحاظ زیبایی‌شناسی بر اساس میزان قد و وزن شما به دست خواهد آمد، در نهایت به تعیین اندازه و حجم ایمپلنتی می‌انجامد که در طول جراحی به سینههای شما افزوده خواهد شد. همچنین باید در نظر داشته باشید که ایجاد ارتباط میان شما و جراحتین نقش به‌سزایی در کاهش اضطراب و استرس پیش از جراحی دارد و همانطورکه گفته شد، شما می‌باید فارغ از هرگونه خودداری و خجالت تمامی سوال‌ها و نگرانی‌های خود را با پزشک‌تان در میان بگذارید. در مرحله‌ی بعدی با انجام معاینات و آزمایش‌های لازم میزان سلامت و آمادگی شما برای انجام جراحی سنجیده خواهد شد، و چنانچه حساسیت داروئی خاصی داشته باشید یا در روند درمانی مشخصی به سر برید و داروی خاصی مصرف کنید، پزشک شما تشخیص خواهد داد که آن موارد اثیری بر روند و تاریخ جراجی خواهند داشت یا خیر. سپس علاوه بر معایه‌ی دقیق سینههای شما برای سنجیدن کیفیت پوست و حجم و چگونگی قرار گرفتن هاله و نوک آنها، و بررسی سابقه‌ی ابتلا به سرطان سینه در اقوام نزدیک‌تان، تست‌هایی مانند ماموگرافی نیز انجام شده و در صورت نیاز عکس سینههای شما برداشته می‌شود.
همانطورکه در آغاز بحث اقدامات پیش از جراحی به تاکید گفته شد، انتخاب مناسب‌ترین جراح مهمترین اقدام هر فرد پیش از تن دادن به عمل جراحی خواهد بود؛ اما از آنجایی که قضاوت میان پزشکان و جراحان متفاوت امری پیچیده و دشوار خواهد بود، ما بر آن شدیم تا مجموعه فاکتوها و عواملی را برای‌تان برشماریم که بتوانند به معیارهای شما برای چنین انتخاب دشواری تبدیل شده، و تصمیم‌گیری نهایی را تا جای ممکن برای‌تان آسان کنند. به این ترتیب که با اتکا به مجموعه عواملی دقیق به نتیجه برسید، نه آن‌که انتخاب‌تان صرفا بر اساس پیشنهادات یا توصیه‌های دیگر باشد.
باری، در مرحله‌ی اول می‌باید با دقت تمام در نظر داشته‌باشید که جراح مورد نظر بورد تخصصی‌اش را حتما از انجمن جراحان پلاستیک ایران گرفته باش، همچنین به طور مشخص باید بر شما محرز شود که او دوره‌ی شش ساله‌ی آموزش جراحی را با موفقیت گذرانده باشد و تمامی آزمون‌های آن دوره را همراه با دوره‌ی آموزش پزشکی گذرانده باشد.
حال اما پس از بررسی مواردی این چنینی بهتر آن است که علاوه بر طرح پرسش‌های شخصی خود، به همان ترتیبی که پیشتر در طول توصیف چگونگی برگزاری جلسات مشاوره به آن اشاره شد، سوالاتی ازین دست را نیز با او یا با همکاران او در کلینیک در میان بگذارید: که آیا او عضو انجمن جراحان پلاستیک هست یا خیر، همچنین می‌باید جویای سوابق کاری او شده و تا حدودی درباره‌ی میزان و انواع جراحی‌هایی که انجام داده از او بپرسید. و شاید از همه مهمتر می‌باید تا جای ممکن تصاویر قبل و بعد شماری از جراحی‌های او را ببینید و درآخر نیز بهتر آن است که حتما با او درباره‌ی این مهم نیز گفت‌وگو کنید که اگر نتیجه‌ی جراحی از دید شما رضایت‌بخش نبود چه پیش خواهد آمد؟
پروتزهای که مانند ژل بوده و جنس آنها از سیلیکون است، پروتزهای سالینی یا همان پروتزهای «آب نمکی» و درنهایت «Gummy Bear» یا همان پروتزهای ثابت که نسل جدید پروتزهای سینه به حساب می‌آید. به طور کل شمار آنچه درحال حاضر به عنوان ایمپلنت یا ماده‌ی پرکننده، و یا به تعبیر دیگر همان پروتز سینه در بازار وجود دارد از این سه مدل تجاوز نکرده و اساسا می‌توان گفت که از لحاظ کارائی و کیفیت تفاوت چندانی هم میان آنها وجود ندارد؛ شاید گذشته از قیمت تمام شده تنها تفاوت عمده میان این سه صرفا در چگونگی برش ایجاد شده و محل آن خواهد بود. و البته در بیشتر موارد انتخاب از میان این سه بر عهده‌ی پزشک بوده و او بنا به شرایط متقاضی و بر اساس تجربه مناسب‌ترین گزینه را برای هر فرد انتخاب می‌کند.
پروتزهای سیلیکونی در مدل‌ها و انواع مختلفی وجود دارند که همگی آنها از از یک لایه‌ی رویی تشکیل شده که این لایه گاه گذشته از سیلیکون از جنس پلی اتین نیز می‌تواند باشد؛ درون این لایه‌ی خارجی نیز به طور معمول از ژلی پرمی‌شود که علاوه بر سیلیکون گاه از سالین نیز می‌تواند باشد. این پروتزها در مقایسه با سایر نمومنه‌ها بافتی بسیار مناسب و بسیار شبیه به بافت خود سینه به وجود می‌آورند که این امر در نهایت به هرچه طبیعی‌تر به نظر رسیدن سینهها انجامیده و احساسی که از لمس آنها خواهید داشت کاملا مشابه احساسی خواهد بود که از لمس سینه‌هایی معمولی به وجود می‌آید. علاوه بر این موضوع، پروتزهای سیلیکونی مزایای بسیار کارآمد دیگری نیز دارند که از جمله‌ی آنها می‌توان به کم بودن احتمال به وجود آمدن چین و چروک و همچنین کم بودن خطر تخلیه‌ی ژل درون آنها اشاره کرد؛ که خب این مهم به هرچه ایمن‌تر بودن این نوع پروتزها در مقایسه با سایر گزینه‌ها می‌انجامد. و به طور کل تمامی این مزایا باعث می‌شود که پروتزهای سیلیکونی معمولا انتخاب اول بیشتر خانم‌ها باشد.
نکته‌ی بسیار مهم دیگر در مورد این نوع پروتزها این است که برای استفاده از این نوع پروتز رشد سینهها به طور کامل می‌باید انجام گرفته باشد و برای همین به طور معمول انجام این جراحی با این پروتز به خصوص برای افراد زیر بیست و دو تا بیست و سه سال توصیه نمی‌شود؛ و همچنین باید در نظر داشته باشید که اگر جراح شما برای حجم دادن به سینه‌هایتان از این نوع پروتز استفاده کرد، شما موظفید پس از اتمام جراحی برای حصول اطمینان از عملکرد مناسب پروتزها به طور منظم، و طبق نظر همان جراح، از سوی مورد معاینه قرار بگیرد.
در آخر اما می‌باید یادآور شویم که این نوع پروتزها در مقایسه با باقی مدل‌ها، برای قرارگرفتن در پشت ماهیچههای سینه به برش‌های بیشتری نیاز دارند و همانطور که اشاره شد بعد از اتمام جراجی به معاینه و مانیتورینک بیشتری نیز احتیاج خواهند داشت؛ به طوری که بعد از گذراندن دوره‌ی اول معاینات، فرد می‌باید حتما در بازه‌ی سه تا سه سال و نیم بعد از جراحی، از سینههای خود ام‌‌آر‌آی گرفته و نتیجه‌ی آن را با جراح خود درمیان بگذارد؛ و این روند به طور دائمی می‌باید هر دو سال یک بار تکرار شود.
پروتزهای سالینی یا همان پروتزهای آب‌نمکی در مقایسه با باقی پروتزها فرم هندسی‌تری داشته و به طور کامل کروی اند. این نوع پروتزها نیز از یک لایه‌ی بیرونی سیلیکونی تشکیل شده که درون آن با مایع سالین یا همان ترکیب آب با سدیم کلرید پر شده است؛ مایعی که در صورت نفوذ یا بیرون آمدن از درون جداره‌ی سیلیکونی‌اش به مرور زمان از طرق بافت‌های سینه جذب بدن شده و از آنجایی که اساسا ماده‌‌ای ناشناخته برای بدن نست، مشکلی را برای سلامت فرد به وجود نمی‌آورد. از دیگر تفاوت‌های پروتزهای سالینی باید به سختی و سفتی بیشتر آنها در مقایسه با سیلیکون اشاره کرد.
ویژگی‌ها یا مزایای دیگر این نوع پروتزها علاوه بر ارازن‌تر بودن جاگذاری راحت‌تر آن‌هاست، به نحوی که در مقایسه با پروتزهای سیلیکونی به برش‌های کمتری احتیاج خواهد بود؛ همچنین باید اشاره کرد که در صورت انتخاب پروتز سالینی دیگر چندان نیازی به تصویربرداری‌های مداوم و معاینات پی در پی نخواهید داشت. اما خب بدیهی ست که نتیجه‌ی کار کمی با پروتزهای سیلیکونی تفاوت داشته و در هنگام لمس شدن به میزان سیلیکون احساس طبیعی بودن را ایجاد نخواهد کرد. ریسک خالی شدن سالین از درون محفظه و ریسک تاثیرگذاری بر روی بافت‌های طبیعی پستان نیز در این مدل به نسبت مدل سیلیکونی آن بیشتر است؛ همچنان که احتمال به وجود آمدن چین و چروک نیز اندکی وجود دارد.
نکته‌ی دیگر اینکه به خاطر قابلیت جذب مواد موجود در این پروتزها محدودیت سنی برای به کار گیری آنها در مقایسه با پروتزهای سیلیکونی کمتر بوده و علاقه‌مندان به انجام این جراحی با تمام شدن هفده سالگی خود می‌توانند نسبت به بزگ‌تر کردن اندازه‌ی سینههای خود اقدام کنند.
پروتزهای ثابت یا همان Gummy Bear، آنچه ما در ترجمه‌ی تحتیلفظی آن را پاستیلی می‌نامیم، پروتزهای نسل پنجم یا به اصطلاح آخرین مدل از پروتزهای سینه بوده که کارائی بسیار فوق‌العاده‌ای داشته و همانطور که از نام‌اش برمی‌آید همچون پاستیل بوده و دیگر فرق چندانی میان جداره و ژلاتین داخل آن نیست، و درست مثل همان پاستیل یا ژله‌های خوراکی یکپارچه بوده و بنا به همین دلیل در صورت پارگی یا ایجاد هرگونه خراش و منفذی در سطح آن شکل و فرم اصلیش را از دست نمی‌دهد و هیچ گونه تغییری نخواهد کرد. درست به هیم دلیل است که این نوع پروتزهای جدید به پروتزهای ثابت یا تغییرناپذیر نیز معروف شده‌اند؛ پس بدیهی ست که این پروتزها از تراکم بالاتری برخوردار بوده و در مقایسه با سایر پروتزهای سینه شکل‌پذیرتر و سفت‌تر خواهند بود؛ همچنین نباید فراموش کرد که اساسا در این پروتزها امکان آسیب‌پذیری چیزی در حدود صفر بوده و به هر لحاظ در مقایسه با سایر پروتزهای مشابه از ایمنی و کارایی بالاتری برخوردار خواهند بود. در نهایت اما باید به این نکته نیز اشاره کنیم که در مقابل تمامی محاسنی که برشمردیم این نکته را نیز نمی‌باید فراموش کرد که جای‌گذاری این پروتز به نسبت باقی پروتزها به ایجاد بیشتر میزان و تعداد برش نیاز خواهد داشت؛ اگرچه از این مهم نیز بسته به تخصص جراح می‌توان به‌راحتی چشم‌پوشید
همانطورکه پیشتر هم اشاره شد تعیین اندازه و شکل پروتز که در نهایت به اندازه و شکل سینههای فرد خواهد انجامید از جمله‌ی مهمترین مواردی ست که پیش از جراحی تعیین خواهد شد؛ و جراح بر اساس تجربه و با در نظر گرفتن کیفیت پوست و فرم سایر اندام و تن هر فرد زیباترین حالت ممکن را پیشنهاد خواهد کرد. در این زمینه بهتر آن است که به درک زیبایی‌شناسانه‌ی جراح خود اعتماد کرده و به دور از هیجاناتی که می‌تواند مقطعی باشد، انتخاب او را بپذیرید. چراکه در غیر این صورت احتمال غیرطبیعی بودن و بیش از حد مصنوع جلوه کردن سینهها وجود خواهد داشت که مطمئنا بعد از گذشت مدت زمان کوتاهی شما را دلزده کرده و نتیجه‌ی جراحی نه تنها به بیشتر شدن اعتماد به نفس‌تان کمک نخواهد کرد که نتیجه‌ی عکس خواهد داشت.
در کل اما از لحاظ فرم دو شکل غالب وجود دارد: یکی از آنها فرم کروی و گرد، و دیگری به شکل اشک. بدیهی ست که پروتزهای گرد و کروی به قسمت فوقانی پستان حالت پرتری می‌دهند و به‌ویژه با قرار گرفتن در سینه‌بند برجستگی بسیار بیشتری ایجاد می‌کنند. درحالی که برجستگی بالای پستان‌ها در مورد فرم آناتومیکال یا همان قطره‌اشکی تا این حد نیست. به هرحال اما همانطور که اشاره شد انتخاب یکی از این دو نیز بهتر است تا در نسبت با سایر اندام و ترکیبی از سلیقه‌ی شخصی و صلاح دید متخصص‌تان باشد؛ اما به طور معمول می‌توان گفت که این نوع پروتزها بیشتر مناسب آن دست افرادی ست که طبیعی جلو کردن سینههاشان بعد از جراحی برایشان در اولویت بوده و به هیچ عنوان به دنبال برجسته کردن بیش از حد سینههای خود نیستند. فرم قطره‌اشکی در مقایسه با پروتزهای کروی همچنین برای آن گروه از خانم‌هایی که اساسا سینههاشان بافت چندانی نداشته یا اصطلاحا سینه‌هایی تخت دارند نیز بسیار مناسب بوده و توصیه‌ی اصلی ما به آنها نیز همچون خانم‌هایی که سینه‌هایی غیرمتقارن دارند استفاده از این نوع پروتزها خواهد بود؛ چرا که بی‌شک با تغییر شکل سینههای خود به این فرم بهترین نتیجه را گرفته و این امر کمک شایانی به آنها خواهد کرد تا علاوه بر بالا بردن اعتماد به نفس خود، در روابط‌شان نیز به رضایتمندی بیشتری دست یابند.
فارغ از نوع ایمپلنت یا همان ماده‌ی پرکننده، عمل جاگذاری آن که تحت عنوان جراحی پروتز سینه آن را می‌شناسیم به این ترتیب خواهد بود که نخست پزشک متخصص بیهوشی با در نظر گرفتن و سنجیدن شرایط فرد بهترین راه بیهوشی را انتخاب کرده و فرد به طور کامل بیهوش می‌شود. پس از بیهوشی اولین گام در پیشرفت جراحی که همان ایجاد برش‌های لازم برای جاگذاری ایمپلنت‌ها ست برداشته می‌شود.
همانطور که پیشتر در توضیح انواع پروتزها و برشمردن مزایا و معایب هر یک از آنها نیز اشاره شد، تعداد برش‌های ایجاد شده بسته به نوع ایمپلنت یا همان ماده‌ی حجم‌دهنده که ما آن را بیشتر به نام همان پروتز سینه می‌شناسیم متفاوت خواهد بود؛ اما در کل برای انجام این جراحی سه نوع برش بیشتر وجود نخواهد داشت: که مرسوم‌ترین و مهمترین آن برش زیر پستان بوده و بعد از آن برش دور هاله‌ی قهوه‌ای رنگ نوک پستان را به کار می‌برند و در برخی موارد هم که به بیشترین تعداد برش نیاز است به برش زیربغل نیز متوصل خواهند شد.
همانطورکه گفته شد برش زیر پستان در معمول‌ترین نوع برش برای این جراحی به شمار رفته و همچنین کمترین عارضه‌ی ممکن را نیز به همراه خواهدداشت.
برش دور هاله‌ی قهوه‌ای رنگ اما در افرادی مرسوم است که هاله‌ها در پستان‌های آنها بزرگ بوده و پروتز انتخاب شده برای آنها نیز پروتز چندان بزرگی به شمار نمی‌رود.
برش زیر بغل نیز به نسبت آن دو برش دیگر، سخت‌تر خواهد بود و به اسکوپی نیاز خواهد داشت. همچنین باید توجه داشت که این برش تنها برای جاگذاری پروتزهای کوچک کارآمد بوده و با استفاده از این برش نمی‌توان انتظار رسیدن به سینه‌هایی بسیار حجیم داشت.
بدیهی ست بلافاصله بعد از ایجاد برش‌های لازم، پروتز در نظر گرفته شده بنا به تشخیص جراح یا پشت ماهیچه‌ی سینه یا زیر آن قرار داده خواهد شد. تعیین محل جاگذاری پروتز نیز از دیگر موضوعات اصلی و تصمیم‌های تخصصی‌ای ست که جراح با در نظر گرفتن شرایط کلی سلامت و وزن فرد، و همچنین با سنجیدن عواملی چون کیفیت و سلامت پوست یا مهمتر از آن سن و تصمیم فرد مبنی بر باردار شدن یا نشدن در آینده، مناسب‌ترین جا را انتخاب خواهد کرد. به طور کل اما مبنا بر این است که پروتز جاگذاری شده کمترین میزان آسیب یا تداخل را با اعصاب موجود در سینه داشته باشد، به همین منظور اکثر جراحان معمولا ایمپلنت‌ها را در بالای عضلات کوچک سینه و سراتوس، یعنی درست در زیر عضلات بزرگ سینه قرار می‌دهند.
البته چنانچه گفته شد بحث درباره‌ی محل قرارگیری دقیق ایمپلنت‌ها یا همان پروتز سینه بحثی کاملا تخصصی ست و هر کدام مزایا و معایبی دارد که در مطلبی جداگانه به آن خواهیم پرداخت.
در پایان پس از قرار دادن صحیح ایمپلنت‌ها، و حصول اطمینان از درستی آنها، جراح شما برش‌های ایجاد شده را در لایه‌های مختلف آن بخیه زده و در آخر پوست شما به کمک چسب جراحی یا بخیه‌های جذبی چنان می‌دوزد که بعد از مدت زمان کوتاهی کمترین اثری از برش‌ها باقی نخواهد ماند. و جالب آن‌که فرد به محض هوشیاری گذشته از احساس درد با نتیجه‌ی عمل مواجه شده و می‌تواند تغییر به‌وجودآمده را به‌وضوح حس کند. و اما در طولانی‌ترین حالت ممکن چیزی در حدود یک تا دو روز طول خواهد کشید که فرد بهبودی کامل پیدا کرده و عملا هرگونه تاثیر داروهای بیهوشی از بین برود؛ در هر حال اما پزشک جراح ساعاتی بعد از به هوش آمدن فرد، او را معاینه کرده و در صورت عادی بودن شرایط به او اجازه مرخصی خواهد داد؛ و چنانچه تجربه‌ی ما در این کلینیک ثابت کرده، به طور معمول پس از جراحی مشکلی وجود نداشته و فرد ساعاتی بعد از اتمام جراحی می‌تواند مرخص شود.
در آخر اما باید یادآور شویم چنانچه سوالی در مورد دوران بهبود خود یا داروهای تجوز شده برای‌تان باقی مانده، این معاینه بهترین فرصتی ست که می‌توانید آنها را با جراح خود در میان بگذارید.
چنانچه پیشتر در توضیح ریکاوری و شرایط بعد از عمل نیز توضیح داده شد فرد بعد از گذشت ۲۴ یا در نهایت ۴۸ ساعت، بهبودی اولیه‌ی خود را بعد از جراحی به دست می‌آورد؛ اما بدیهی ست که او در هر صورت می‌باید یک دوره‌ی استراحت چند روزه را مطابق دستورالعمل‌هایی که جراح توصیه کرده برای خود در نظر داشته باشد؛ همچنین در این دوران می‌باید تمام تلاش خود را به کار بست تا محل برش به هیچ عنوان نه تحت فشار باشد و نه کششی در آن ناحیه رخ دهد، یا حرکت و چرخش ناگهانی و تند صورت بگیرید. به همین ترتیب فرد نباید کار چندان سنگینی بکند و بلند کردن اجسام سنگین که به طور کل ممنوع خواهد بود.
اگرچه شاید نیازی به استراحت مطلق نباشد اما بهتر است این دوره‌ی سه یا چهار روزه با رعایت کامل توصیه‌های پزشک در خانه به سر برده شود؛ و این نکته‌ای ست که به‌خصوص افراد شاغل قبل از جراحی می‌باید آن را در نظر داشته‌باشند. یعنی با احتساب روز جراحی می‌باید یک دوره‌ی پنج الی شش روزه یا همان یک هفته را برای این جراحی مد نظر داشته باشند.
بعد از گذشت این دوره در صورتی که داروهای تجویز شده را درست و به موقع مصرف کرده باشید، نه تنها درد عمومی شما که ناشی از جراحی بوده از میان می‌رود و هیچ امکانی برای عبروز عفونت باقی نمی‌ماند که التهاب و سوزش سینهها نیز به حداقل خواهد رسید؛ التهاب و سوزشی که در بدترین حالت ممکن چند هفته دوام خواهد آورد. درهرحال اما همزمانی که التهاب و سوزش در سینه فروکش می‌کند، خط برش و رد بخیه‌ها نیز کم‌کم از میان برداشته خواهد شد.
نکته‌ی بسیار مهم دیگر این است که در تمام طول این دوران چنانچه با درد شدید و غیر معمولی در قفسه‌ی سیننه‌ی خود مواجه شدید، یا اگر تنفستان دچار مشکل شد و احساس تنگی نفس کردید، و یا در بدترین حالت اگر درد قفسه سینه با خارج شدن ضربان قلب‌تان از حالت عادی خود همراه بود، باید بی‌درنگ جراحتین را در جریان قرار داده و خود را به بیمارسان برسانید. چراکه چنین علایمی را به هیچ وجه نمی‌باید دست کم گرفت و در بدترین حالت ممکن گاه می‌توانند نشان از نگرفتن یا اصطلاحا پس زدن جراحی از سوی بدن فرد باشند، که در این صورت چنانچه شرایط به‌غایت بغرنج شود شاید پزشک تصمیم به جراحی دوباره بگیرد؛ که البته ـ گفتیم ـ امکان بروز چنین شرایطی چنان چنان ناچیز است که حتی می‌توان اساسا آن را نادیده گرفت.
در آخر اما همانطور که بارها توصیه شد، بهتر آن است که تمام طول این دوران را مطابق دستوالعمل‌های جراحتین پیش رفته و تاریخ مراجعه‌ی بعد خود را به دقت در نظر داشته باشید و درست در روز مقرر برای معاینه به دیدار جراح خود بروید.
این جراحی نیز همچون هر عمل دیگری اعم از عمل زیبایی یا غیر آن در کنار تمامی محاسنی که کم‌وبیش به آنها پرداخته شد عیب یا معایبی نیز خواهد داشت؛ که البته در مورد این جراحی به‌خصوص گذشته از امکان طولانی شدن دوران درد و تورم، یا بروز عفونت‌های غیرمنتظره، در موارد بسیار نادری امکان اختلال در اعصاب سینه نیز وجودداشته و در بدترین حالت ممکن چنانچه پیشتر نیز همزمان با برشمردن علایم و دلایل بروز آنها بعد از جراحی به آن اشاره شد، امکان نادر پس زدن جراحی یا همان نپذیرفتن پروتز از سوی تن خواهد بود. موردی که معمولا در طولانی مدت، یعنی چیزی حول و حوش پنج یا شش ماه بعد از جراحی خود را نشان خواهد داد. نکته‌ی جالب توجه این است که بروز این پدیده به هیچ عنوان ربطی به تخصص یا عدم تخصص جراح یا شیوه‌ی کارکرد او نداشته و صرفا به شرایط داخلی و ایمنی بدن هر فرد بازمی‌گردد.
پس چنانچه گفته شد این عارضه که نشانه‌های آن تا حدود زیادی شبیه کپسول‌های پروتز خواهد بود، بعد از گذشت مدت زمانی طولانی از جراحی خودش را نشان داده و موجب سفت شدن ناحیه‌ای خاص در یک سمت سینه‌ی فرد می‌شود.
درهرحال باید پذیرفت که ریسک پس زدن پروتز سینه به عنوان مهمترین عارضه‌ی این جراحی همیشه وجود خواهد داشت؛ اگرچه شمار و میزان آن بسیار ناچیز بوده و آنقدر کم اتفاق می‌افتد که برخی از جراح‌ها عملا امکان بروز آن را نادیده می‌گیرند.
نکته‌ی مهم در مورد این عارضه‌ی به‌خصوص که گفتیم از آن به عنوان مهمترین عیب احتمالی جراحی بزرگ کردن سینه یاد می‌کنند این است که این عارضه به هیچ روی نه تنها فرد را با هیچ خطر جدی‌ای مواجه نمی‌کند و برای برطرف کردن آن نیازی به جراحی مجدد نیست؛ چرا که در بیشتر موارد این عارضه طی یک روند مشخص و با مصرف منظم دارو، درمان می‌شود.
اگر دقت کرده باشد تا کنون بارها و بارها در مورد ان مهم تذکر داده شد که انتخاب شکل و اندازه‌ی پروتز در حیطه‌ی تخصص جراح و بسته به نگاه زیبایی‌شناسانه‌ی او می‌باید باشد و به‌طورکل بر خلاف معمول و سایر مراکز زیبایی و کلینیک‌هایی که صرفا انجام عمل و بالا بردن شمار آنها ست که برایشان اهمیت دارد و به همین دلیل فارغ از در نظر گرفتن اصول حرفه‌ای هر خواست غیرمنطقی و غیرعقلانی را نیز برآورده می‌کنند. اما درست اینجاست که می‌توان نتایج مخرب چنین تصمیم‌هایی را که صرفا برآمده از هیجانات برخی جوان‌ها ست به روشنی دید. چراکه بزرگ بودن بیش از حد اندازه‌ی پروتز، و عدم تناسب آن با سینه و سایر اندام فرد می‌تواند عوارض جبران‌ناپذیری را به بار آورد.
چراکه چنین پروتزی هر چقدر هم که برای دورانی زیبا به نظر آید در نهایت باعث افتادگی بیش از حد پستان‌ها شده و چین و چروک‌های بسیاری را بر روی سینهها به وجود می‌آورد؛ همچنین در بدترین حالت ممکن این عدم تناسب به خاطر فشار بیش از حدی که به بافت‌ها و جداره‌ی پستان وارد می‌کند به آتروفی نسج پستان انجامیده و در نهایت به از بین رفتن بافت‌های بیرونی‌تر آن منتهی می‌شود.
در میان بیشمار سوال‌هایی که معمولا در ارتباط با عمل پروتز سینه وجود داشته و مدام پرسیده می‌شود این پرسشکه آیا ربطی بین پروتز سینه و سرطان وجود دارد، یا اینکه آیا پروتز سینه احتمال ابتلا به سرطان سینه را بالا می‌برد یا خیر، از جمله‌ی پرسش‌هایی ست که بیشتر مطرح شده و به‌واقع که موجبات گمراهی بسیاری افراد را به نحوی فراهم کرده که آنها را علیرغم میل قلبی و حتی نیاز مبرم‌شان به این جراحی، از انجام آن منصرف کرده.
به هر حال اما همیشه در ارتباط با موضوعات این‌چنینی حجم شایعات و گفته‌ها آنقدر زیاد است که مخاطب سردرگم شده و نمی‌‌تواند دروغ و واقع را از هم تشخیص دهد. اما در یک کلام اگر بخواهیم به این پرسش پاسخ دهیم باید بگوئیم خیر! نه، هیچ ربط چندانی میان انواع پروتزهای سینه و سرطان در این اندام وجود ندارد.
همچنین باید یادآور شویم که سازمان نظارت بر غذا و داروی ایالات متحده‌ی آمریکا ارگانی ست که نه تنها تمامی این احتمال‌ها را پیش از دادن مجوزهای لازم سنجیده، که اطلاعات خود را نیز به طور دائم به روز می‌کند.و گفتنی ست چنانچه به پیگیری این موضوعات علاقه‌مندید با یک جست‌وجوی ساده در سایت اف.دی.اِی (FDA) یا همان سازمان غذا و داروی آمریکا می‌توانید تاییدیه‌ی استفاده و به کار گیری انواع این پروتزها را ببینید و آنها را مورد بررسی قرار دهید تا مگر بدانید که هر آن پروتزی که از سوی اف.دی.اِی تایید شده به هیچ عنوان سبب ابتلا به سرطان پستان نخواهد شد. اما مسئله اینجاست که اگر فردی درون سینه‌هایش پروتز داشته باشد این پروتزها هنگام چاکاب دوره‌ای برای آزمودن سینهها که به غدد سرطانی مبتلا شده اند یا نه گاه درسر ساز می‌شوند.
همچنین که امکان تشخیص از طریق ماموگرافی را نیز تا حدود قابل توجهی کاهش می‌دهند، که خب البته در چنین مواردی این دست از افراد چاره‌ای ندارند مگر اینکه برای تشخیص به جای ماموگرافی از سونوگرافی یا ام.آر.آی استفاده کنند.
در آخر اما می‌باید اذعان کرد که در صورت ابتلای فردی که در سینه‌هایش پروتز دارد به سرطان، گاهی وجود این پروتزها می‌تواند دردسرساز شود؛ به‌ویژه به‌خاطر بالابودن امکان پارگی و سوراخ شدن جداره‌ی آنها هنگام انجام بیوپسی سوزنی که یکی از درمان‌های ابتدایی برای مقابله با رشد غدد سرطانی ست؛ و همچنین اگر کار فرد به پرتو درمانی و رادیوتراپی بکشد هم که خب دردسر بزرگ‌تر پیدا شده و پروتز علاوه بر سفت‌شدن کارش به پس زده شدن از سوی تن فرد نیز کشیده خواهد شد.
پس جا دارد بار دیگر و به تاکید بگوییم این باور که در بسیاری وجود دارد که گمان می‌کنند ربطی میان سرطان سینه و پروتز سینه یا عمل لیفت وجود دارد، به کل باوری نادرست بوده آنها سخت در اشتباه اند؛ چراکه این پروتزها علاوه بر تاییدیه‌هایی که از آنها نام برده شد از سوی سازمان غذا و داروی کشور خودمان نیز تایید شده‌اند و به هیچ عنوان مسبب ایجاد توده‌های سرطانی در سینه نخواهند شد.
سخن آخر
و در آخر اینکه کپسول پروتز را هم به هیچ عنوان نباید با توده‌های سرطانی اشتباه گرفت؛ چراکه کپسول بافت نرمی ست که خب البته در برخی موارد امکان سفت شدن نیز در آن وجود خواهد داشت و هم حتی مواردی وجود دارد که این سفت شدن شرایط بحرانی پیدا می‌کند که به آن انقباض شدید کپسول پروتز گفته می‌شود و جالب این که در این موارد نیز باز وجود این کپسول‌ها با هیچ خطری همراه نیست. توضیح کامل‌تر کپسول در پروتز نیاز به مطلب جداگانه‌ای خواهد داشت و ما در مقاله‌ی جداگانه‌ای به آن خواهیم پرداخت. همچنان که در مقالات دیگر به سایر پرسش‌ها درباره‌ی همین جراحی پروتز سینه نیز پاسخ خواهیم داد؛ اما برای به انجام رساندن همین اندک در مورد تفاوت کپسول‌ها و اشتباه نگرفتن آنها با غدد سرطانی باید این را اضافه کنیم که در پروتز سینه معمولا کپسول‌هایی در اطراف انواع مختلف ایمپلنت‌ها تشکیل می‌شوند که احتمال انقباض آنها در ایمپلنت‌های سالینی بسیار کمتر از نمونه‌های سیلیکونی خواهد بود. همچنین باید در نظر داشت که امکان بروز این عارضه در هر زمانی بعد از انجام عمل وجود خواهد داشت، حتی اگر چند سال نیز از آن گذشته باش، اما اکثر آنها معمولا تا دو سال بعد از جراحی نمود پیدا می‌کنند؛ و در برخی موارد علت اصلی به وجود آمدن این کپسول‌ها چیزی جز پارگی یا ترکیدگی جداره‌ی ایمپلنت به کار رفته در سینه نخواهد بود؛ و همانطورکه دانستید، ازآنجایی که پروتزهای آب‌نمکی در صورت پارگی به راحتی جذب بدن می‌شوند، معمولا گفته می‌شود که امکان ایجاد کپسول‌ها در پروتزهای آب‌نمکی در مقایسه با سایر پروتزها به‌خصوص پروتزهای سیلیکونی، بسیار کمتر خواهد بود.